اختصاصی لوازم ورزشی،
انتشار آئین نامه پیشنهادی صداوسیما برای حق پخش تلویزیونی
به گزارش لوازم ورزشی، در حالیکه جامعه ورزش سال هاست در انتظار دریافت حق پخش تلویزیونی است، حالا ایسنا به آئین نامه پیشنهادی سازمان صداوسیما برای پرداخت حق پخش دست یافته که برپایه آن، به نظر می آید این سازمان قرار نیست از درآمد حاصل از تبلیغات چشم پوشی کند و همچنان منتظر تخصیص اعتبار از بودجه عمومی است.
به گزارش لوازم ورزشی به نقل از ایسنا، با لازم الاجرا شدن برنامه هفتم توسعه در تاریخ سوم مرداد، جامعه ورزش بخصوص فوتبال منتظر تنظیم آئین نامه حق پخش تلویزیونی تا تاریخ سوم آبان بودند اما این اتفاق با وجود گذشت یک ماه از زمان قید شده در برنامه هفتم، عملی نشده است.
پیش از این منابع آگاه به ایسنا گفته بودند که علیرغم برگزاری جلسات مختلف بین صداوسیما و وزارت ورزش برای تنظیم آئین نامه حق پخش، تا به این لحظه آئین نامه پیشنهادی از جانب صداوسیما مورد تایید وزارت ورزش و جوانان قرار نگرفته است. این مورد سبب شد که ایسنا در ادامه پیگیری اش در رابطه با مبحث حق پخش به آئین نامه پیشنهادی سازمان صداوسیما برسد. در ادامه به مهم ترین موارد نگارش شده در آئین نامه حق پخش پیشنهادی صداوسیما پرداخته شده است.
رقم حق پخش چقدر است؟
همانطور که پیشبینی می شد صداوسیما، ورزش را در درآمدهای حاصل از برنامه های تولیدی و پخش تبلیغات قبل، حین و پس از مسابقات سهیم نکرده و به جای آن در ماده (۳) آئین نامه پیشنهادی، سازمان برنامه و بودجه را مکلف دانسته که برپایه نظر کارگروه مشترک (صداوسیما، وزارت ورزش و سازمان برنامه) منابع لازم را برای تأمین حق پخش از محل منابع عمومی دولت تأمین کند. علاوه بر این سازمان صداوسیما عنوان کرده که تکلیف قانونی اش در برابر حق پخش تلویزیونی منوط به تأمین اعتبار در قانون بودجه است.
چنین موضعی از جانب صداوسیما جدید نیست و پیش از این پیمان جبلی، رئیس سازمان صداوسیما اظهار داشته بود: "حرف ما اینست که به همان شکل که حق پخش بازی های خارجی را ما پرداخت می نماییم و در بودجه دولت محترم و مجلس لحاظ می شود، به همان نحو باید حق پخشی که برای برنامه های ورزشی داخلی تعیین می شود، در ردیف های بودجه ما گذاشته شود تا بتوانیم با هماهنگی وزارت ورزش به فدراسیون ها اختصاص دهیم."
بیشتر بخوانید:
صداوسیما فراتر از قانون/ چرا حق پخش تحقق پیدا نمی کند؟ حق پخش واقعی فوتبال ایران چقدر است؟/ حداقل ۷۵۰ میلیارد برای هر تیم! سازوکار حق پخش در دنیا/ لیگ ایران کم ارزش تر از لیگ بیست و سوم آسیا شاخصه های تعیین میزان حق پخش هر رشته ورزشی
میزان مخاطب، کمیت و کیفیت رویداد ورزشی با درنظر گرفتن نوع رشته، تعداد مسابقات و سطح رویداد شاخصه هایی است که سهم هر رشته ورزشی را از بودجه تعیین شده برای حق پخش تلویزیونی مشخص می کند. برپایه آئین نامه پیشنهادی، این سهم بندی ها باید حداکثر تا پایان شهریور هر سال توسط کارگروه مشترک تعیین شود و وزارت ورزش موظف به تقسیم آن است.
نکته قابل تامل، زمان بندی عجیبی است که در آئین نامه پیشنهادی برای فدراسیون ها درنظر گرفته شده است. این آئین نامه می گوید "هر یک از فدراسیون ها جهت بهره مندی از درآمدهای ناشی از حق پخش، مکلفند تا پایان فروردین هر سال تقویم مصوب داخلی برگزاری مسابقات ورزشی هر سال را به کارگروه مشترک ارسال نماید." چنین شرطی در حالی برای فدراسیون ها گذاشته شده که برای ورزشی مانند فوتبال، فروردین ماه زمان مناسبی به حساب نمی آید چون که هنوز فصل جاری مسابقاتش به پایان نرسیده است.
سهم هر باشگاه از حق پخش تلویزیونی
ماده (۷) آئین نامه پیشنهادی حق پخش تعیین نحوه تقسیم درآمدهای کسب شده از حق پخش تلویزیونی را بر عهده فدراسیون ها گذشته است. در این راستا هر فدراسیون باید ضوابط تقسیم بندی درآمدهای حق پخش را در مجمع عمومی خود به تصویب برساند. همینطور فدراسیون های ورزشی موظف شده اند که در انتها هر سال مالی، گزارشی از نحوه تقسیم درآمدهای ناشی از حق پخش را در اختیار کارگروه مشترک قرار دهند.
کیفیت پخش مسابقات افزایش پیدا می کند؟
صداوسیما در ماده (۱۱) آئین نامه پیشنهادی مکلف شده که بعد از دریافت مجوز حق پخش، مسابقات را با بهترین کیفیت صوتی و تصویری ممکن برپایه استانداردهای خود پخش کند. این بخش هم یکی از موارد ابهام آمیز آئین نامه پیشنهادی حق پخش تلویزیونی است چون که شاخص معینی برای کیفیت پخش درنظر گرفته نشده و این امکان برای صداوسیما فراهم شده که مسابقات را باکیفیت دلخواهش پخش کند.
صداوسیما یا ورزش؛ آئین نامه پیشنهادی حق پخش به سود کیست؟
آن طور که از آئین نامه پیشنهادی حق پخش برمی آید، این آئین نامه به شکل قابل توجهی به سود صداوسیما نوشته شده است. موارد مشخصی هم برای اثبات این مورد در آئین نامه وجود دارد.
یکی این که صداوسیما با حفظ ۱۰۰ درصدی درآمدهای ناشی از پخش مسابقات ورزشی، پرداخت حق پخش تلویزیونی را به تخصیص اعتبار در بودجه عمومی منوط کرده است. یعنی در حالی که دولت برای تنظیم بودجه با تنگناهای گوناگونی مواجه می باشد، باید بار تأمین حق پخش تلویزیونی را هم تحمل کند.
بطور قطع این مورد سبب می شود که باردیگر مبلغ ناچیزی بعنوان حق پخش به ورزش برسد و باز هم دردی از آن دوا نشود. پس آیا بهتر نیست که راهی برای شفاف سازی درآمدهای مختلف حاصل از پخش مسابقات ورزشی درنظر گرفته شود تا هم شفافیت بیشتر شود، هم برآورد تعداد مخاطبان هر رشته ورزشی دقیق تر شود، هم ورزش از حق پخش به مبلغ قابل توجه تری برسد و از تمام مهمتر، بار حق پخش تلویزیونی از روی دوش مردم (بودجه عمومی) برداشته شود؟
البته نباید شفافیت را فقط برای صداوسیما درنظر گرفت، بلکه وزارت ورزش و فدراسیون ها هم باید در این حوزه شفاف عمل کنند تا مشخص شود که درآمد حاصل از حق پخش تلویزیونی چطور و چقدر تقسیم بندی شده تا اتفاقی که این سال ها با نبود شفافیت در مورد تبلیغات محیطی لیگ برتر فوتبال رقم خورده، تکرار نشود.
مورد دومی که کفه ترازوی حق پخش تلویزیونی را بسمت صداوسیما سنگین تر می کند، نبود نظارت بر کیفیت پخش مسابقات است. بعد از آنجاییکه کیفیت پخش مسابقات برپایه استانداردهای خود صداوسیماست، این سازمان می تواند پخش مسابقات را با هر کیفیتی بعنوان استاندارد مورد تاییدش عنوان کند.
تصویب آئین نامه پیشنهادی حق پخش در چه مرحله ای است؟
آیین نامه پیشنهادی در تاریخ ۲۱ شهریور از جانب پیمان جبلی، رئیس سازمان صداوسیما برای تصویب در هیئت وزیران به محمدرضا عارف، معاون اول رئیس جمهور ارسال شده اما از آن تاریخ هنوز تاییدیه هیئت وزیران را نگرفته و مخالفانی دارد. با این اوصاف باید دید در نهایت ماجرای حق پخش که ورزش ایران سال هاست با آن درگیر است به کجا می رسد و در نهایت زور صداوسیما می چربد یا ورزش؟
منبع: لوازم ورزشی
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب