آقایان استقلالی! از قرارداد بستن فقط عكس انداختن بلدید؟
لوازم ورزشی آقایان استقلالی! از قرارداد بستن فقط عكس انداختن بلدید؟
سعید اكبری؛ اگر این روزها با پندار توفیقی درباره قرارداد بازیكنان استقلال حرف بزنید، فقط یك چیز دستگیرتان می شود؛ اینكه بازیكنان احیانا برده باشگاه هستند و هر زمان استقلال بخواهد می تواند از آنها غرامت بگیرد، فسخ كند، پول شان را ندهد و از اینطور چیزها. مثلا سر ماجرای قرارداد مجتبی جباری، توفیقی مدام یك جمله را تكرار می كرد: «قرارداد او را طوری بسته ایم كه هر زمان بخواهیم فسخش می نماییم و باشگاه یك ریال ضرر نمی كند.» توفیقی آن روزها تاكید داشت این جمله رسانه ای نشود و فقط محض اطلاع خودمان است. حالا هم تنها به این دلیل عین جمله او را منتشر می نماییم كه جباری درخواست غرامت 640 میلیون تومانی از استقلال كرده است. تازه این بازیكن بالای یك میلیارد غرامت می خواست ولی كمیته تعیین وضعیت به استقلال لطف كرد و رقم را تا این حد پائین آورد. واقعا سوال اینجاست؛ آقای توفیقی این چه قراردادی بود كه حالا باشگاه باید به خاطر آن اینقدر ضرر بدهد؟ چرا روزی كه قرارداد جباری آن هم دو ساله بسته شد، چیزهای دیگری می گفتید و حالا در عمل، اتفاق دیگری افتاده است؟
این تنها مورد عجیب در باشگاه استقلال نیست و نخواهد بود. ظاهرا سیدرضا افتخاری مدیرعامل و پندار توفیقی معاون باشگاه تنها از قرارداد بستن، عكس گرفتن را خوب بلد هستند. نمونه مامه تیام كه یك مورد عجیب در دنیای فوتبال است. این بازیكن در قرارداد فعلی اش بندهای عجیبی دارد كه اگر آنها را متوجه شوید، مخ تان سوت می كشد. دم دستی ترین شرط قرارداد تیام این بوده كه اگر شفر از استقلال برود، قراردادش یكطرفه فسخ می شود، بدون اینكه حتی یك ریال به باشگاه بدهد! پرداخت 200 هزار دلار در صورت داشتن پیشنهاد خوب خارجی و فسخ قرارداد هم همچون بندهای دیگری است كه استقلال را با مشكل روبرو كرده است. مامه در شرایطی به استقلال آمد كه 7، 8 ماه بازی نكرده بود و باشگاه باید از این مورد استفاده می كرد تا قراردادی سفت و سخت ببندد. ولی از آنجائیكه در قراردادهای باشگاه بازیكن سالاری غوغا می كند پس عجیب نیست مقابل این بازیكن هم تن به چنین خواسته هایی داده اند. حالا تیام شرط و شروط جدیدی هم دارد. قرارداد قبلی با وجود همه آپشن ها او را راضی نكرده و این روزها به استقلالی ها پیغام داده باید قرارداد جدیدی امضا كنند و مدت زمانش هم 6 ماهه باشد! برای این 6 ماه هم به اندازه یك فصل یعنی نزدیك به 800 هزار دلار پول می خواهد. استقلالی ها طوری با این بازیكن رفتار كرده اند كه او هم فهمیده در ایران چه خبر است و چطور می تواند باشگاهها را بازی دهد. بد نیست بدانید همین چند روز قبل پاسپورت تیام در اختیار باشگاه الكویت بود. این باشگاه 35 هزار دلار به مامه داد تا بعنوان پیش پرداخت برای پول رضایتنامه اش به استقلال بدهد. پول را یك فرد ایرانی-بلژیكی بالا كشید و در رفت. آنوقت باشگاه استقلال برای آنكه پاسپورت تیام را آزاد كند، 35 هزار دلار در كویت برای او حواله كرد! تصور كنید كار تیام گیر بود، پاسپورت نداشت و اگر استقلال نبود، باید حالا حالاها در كویت می ماند ولی حتی باشگاه از این مسئله هم به نفع خود استفاده نكرد چون در این باشگاه رسم به امتیاز دادن است نه امتیاز گرفتن.
مورد دیگر در استقلال باج دادن به جوان هایی است كه اصلا همه چیز خویش را مدیون این باشگاه هستند. استقلال در تمدید قرارداد بازیكنانی كه سن و سال بالایی دارند، تبحر دارد ولی در عوض، قرارداد بازیكنان جوان را دراز مدت تمدید نمی كند! همین حالا نورافكن بازیكن آزاد است. اگر فیفا لطف نمی كرد و قانون «حق رشد» را برای بازیكنان زیر 23 سال تصویب نمی كرد، امید بدون هیچ دغدغه و بدون اینكه یك ریال به استقلال بپردازد می توانست جدا شود. درباره قرارداد فرشید اسماعیلی هم عملكرد استقلال واقعا بی نظیر است. آنها بند 200 هزار دلار برای فسخ را در قرارداد او هم گنجانده اند تا كلكسیون افتخارات خویش را در این زمینه كامل كنند. بی گمان اگر بازیكنی به دنبال بستن یك قرارداد راحت و بی دردسر است، باید به باشگاه استقلال برود. هزینه اش هم فقط یك عكس یادگاری كنار مسئولان باشگاه است! سال قبل همزمان با جذب تیام، باشگاه بازیكنی به اسم بویان جذب كرد كه توفیقی درباره اش به خبرنگار ما اظهار داشته بود: «شوت می زنه تور دروازه پاره میشه!» انصافا بویان خوب شوت می زد ولی مسئله اینجاست كه شوت هایش فقط تور دروازه را پار نكرد و سرمایه استقلال را به تاراج برد. او قراردادی نزدیك به 800 میلیون با این باشگاه بست بدون اینكه كوچكترین اثری در تیم داشته باشد. حالا مشكل اینجاست كه یك فصل دیگر هم قرارداد دارد و باشگاه به جهت اینكه ردش كند باید به او غرامت بپردازد. نه به قرارداد تیام و نه به قرارداد بویان!
اما در كل این قراردادها ایرادی ندارد؛ مهم این بود كه تصاویر یادگاری گرفته شد و روی جلد روزنامه ها رفت.
252 43
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب