سیروس پور در گفتگو با مهر:
هیچ آینده روشنی وجود ندارد، با نان و پنیر نمی توان مدال گرفت
لوازم ورزشی: رئیس اسبق فدراسیون كشتی معتقد می باشد مدیریت در ورزش در شرایط اقتصادی كنونی بیشتر از هر چیز به تامین منابع و حمایت های مالی نیازمند دارد.
به گزارش لوازم ورزشی به نقل از مهر، با اختتام مهلت ثبت نام كاندیداهای ریاست فدراسیون كشتی، چهره مدعیان اصلی جانشینی رسول خادم مشخص شد و حالا اهالی كشتی در انتظار برگزاری مجمع عمومی هستند.
در این راستا به سراغ مرد سرد و گرم چشیده كشتی رفتیم كه بیشتر از نیم قرن در این عرصه، استخوان خرد كرده و تجربه دارد. پرویز سیروس پور بعنوان یكی از چهره های بزرگ و قابل احترام كشتی ایران كه بیشتر از ۶۰ سال دستی بر آتش عرصه مدیریت كشتی داشته است. مردی كه علاوه بر سابقه ریاست فدراسیون كشتی در اواخر دهه ۷۰، در بازی های المپیك ۱۹۷۲ مونیخ باز مربی تیم ملی بود، سال ها با همین كسوت در چندین دوره رقابتهای جهانی، مسئولیت هدایت تیم ملی كشتی ایران را هم بر عهده داشت.
سیروس پور همزمان با شروع سال نو در گفتگو با خبرنگار مهر به تحلیل و بررسی مسائل و اتفاقات روز كشتی ایران پرداخت كه متن این گپ و گفت را در ادامه می خوانید:
پیش بینی شما از روند انتخاب رئیس جدید فدراسیون كشتی چیست؟
روند ثبت نام كاندیداهای ریاست فدراسیون كشتی به اتمام رسیده و چهره مدعیان اصلی مشخص شده كه من هم مثل تمامی اهالی كشتی، آرزوی بهترین تصمیم و اتفاق را در این عرصه دارم. به هر حال تجربه نشان داده هر فردی كه بعنوان مدیر بر صندلی ریاست كشتی جلوس كند، باید خیلی از اولویت ها را در دستور كار قرار دهد.
مثلاً چه اولویت هایی؟
رئیس جدید فدراسیون كشتی علاوه بر توان مدیریتی و تجربه كافی در حوزه ورزش، باید به منابع و حمایت های مالی كافی هم دستیابی داشته باشد. فدراسیون كشتی آنقدر برنامه های مختلف و پرهزینه مثل برگزاری اردوها، اعزام ها، مسابقات بین المللی داخلی و.... را در تقویم سالانه خود دارد كه بعید می دانم هیچ فدراسیون دیگری این چنین باشد. در این میان باید قبول نماییم، حرف اول و آخر را پول می زند. فدراسیون تا همین دو سال قبل می توانست تیم های مختلف ملی را با هزینه های معقول و منطقی راهی رقابتهای رسمی و تداركاتی بین المللی كند، ولی حالا با وضعیت قیمت ارز و شرایط سخت اقتصادی، این شرایط خیلی مشكل و حتی ناممكن شده است. بعنوان مثال یك اعزام معمولی به مسابقات برون مرزی با حداقل نفرات یك تیم كامل، حداقل ۵۰۰ میلیون تومان هزینه لازم دارد! حال در نظر بگیرید باید با این هزینه های سرسام آور، اردوهای گوناگون شبانه روزی برپا كرد و علاوه بر اعزام های خارجی، مسابقات مختلفی را هم در كشورمان برگزار كرد.
تكلیف نیازهای مالی كه مشخص است، اما اولویت های دیگری هم وجود دارد.
رئیس جدید فدراسیون در گام دوم باید اشراف كامل به اوضاع و احوال این رشته داشته باشد و در واقع مورد وثوق اهالی كشتی و همین طور اتحادیه جهانی كشتی باشد. رئیس جدید باید دارای كارآیی فنی، تجربه، دلسوزی و عشق و انگیزه برای پیشبرد برنامه های كشتی باشد. این مساله از مهمترین مسائلی است كه باید در ذات و وجود یك رئیس موفق باشد چون در غیر این صورت در كوتاه مدت به مشكل بر خواهد خورد. او باید بتواند در كنار فاكتورهای مدیریتی، با كشورهای صاحب نام كشتی هم مراوده و ارتباط خوبی ایجاد كند. ضمن اینكه ایجاد تعامل و هماهنگی و اتحاد در بخش های مختلف كشتی از دیگر فاكتورهای مدیریتی است.
آیا در میان كاندیداهای ریاست، چنین فردی با این شرایط وجود دارد؟
اجازه دهید صریح و بی پرده بگویم. كسی كه می خواهد با این وضعیت اقتصادی، سكان هدایت كشتی ایران را در دست بگیرد باید دل و جرأت زیادی داشته باشد. جرأت و جسارت قبول چنین مسئولیتی، كار هر كسی نیست. او باید به خوب بداند گام در مسیری خواهد گذاشت كه شب و روز را برایش یكی می كند و زندگی عادی را از او خواهد گرفت. ضمن اینكه رئیس جدید باید تعامل خوبی هم با وزارت ورزش و كمیته ملی المپیك داشته باشد و همواره از مشاوران كاركشته و باتجربه ای كمك بگیرد. حال این گوی و میدان؛ اگرهر كسی چنین توانی دارد وارد گود شود و سكان مدیریت كشتی را در دست گیرد.
گویا شما چندان موافق برگزاری انتخابات كشتی نبودید؟
هر تغییر و تحولی باید در زمان مناسب صورت گیرد. من معتقدم امسال زمان مناسبی برای برگزاری انتخابات فدراسیون كشتی نبود، چراكه ما بزودی باید در رقابتهای جهانی به میدان برویم و بزودی در بازی های المپیك هم شركت نماییم. طبیعتاً هر فردی كه بعنوان رئیس جدید فدراسیون كشتی انتخاب شود، تغییرات خاصی را طبق سلیقه و نظر خود اعمال خواهدنمود كه این تغییرات تبعات فراوانی را به همراه خواهد داشت. از كجا معلوم رئیس بعدی بتواند با همین سرمربیان تیم ملی و همین كادر اجرایی فدراسیون همكاری كند؟ در نتیجه معتقدم وضعیت می توانست با همین روال تا المپیك ۲۰۲۰ توكیو توسط سرپرست پیش رود و بعداً تغییرات مدیریتی ایجاد شود. همچنان معتقدم رسول نباید می رفت كه حالا متولیان ورزش بدنبال جانشین او باشند. رفتاری كه با وی در این مدت شد، چیزی جز حق ناشناسی و خودزنی بعضی از اهالی منتقد كشتی نبود. ورزش برد و باخت دارد. نباید فراموش كرد همین كشورهای صاحب نام كشتی مثل روسیه، آمریكا، تركیه، آذربایجان، ژاپن و … بارها در طول سالهای اخیر با افت و خیزهای فراوانی روبرو شدند اما هیچكدام دست به تغییرات اساسی مدیریتی نزدند.
یعنی مشكل اصلی كشتی ایران، تغییر و تحولات مدیریتی است؟
اصلاً این چنین نیست؛ ما كاستی های زیادی در كشتی داریم. كشتی ایران تا همین ۵۰ سال پیش، چشمه جوشانی بود كه قهرمانان و مدعیان زیادی را در اوزان مختلف داشت. ما در آن زمان آنقدر مدعی برای تیم ملی داشتیم كه برای انتخاب در هر وزن با مشكل روبرو بودیم و همیشه چندین كشتی گیر اصلی و ششدانگ، پشت سر هم به صف ایستاده بودند. اما امروز از سازندگی و تعدد مدعیان خبری نیست. این را گفتم تا بدانید همه چیز به تغییر و تحولات در رأس امور فدراسیون مربوط نمی گردد و ما سالهاست كه دیگر در خیلی از استان های كشتی خیز، شاهد ظهور ستاره های كشتی نیستیم.
دلیل این افت و ركود چیست؟
به نظر من انگیزه ها از بین رفته؛ زمانی كه یه جوان می خواهد بصورت حرفه ای در كشتی فعالیت كند، با انواع و اقسام مشكلات معیشتی، تحصیلی، مالی و..... همراه می باشد. زمانی كه نمی توان شغل و معیشت و تغذیه مناسبی برای كشتی گیران فراهم نمود و شرایط اقتصادی ما را مجبور به اعمال محدودیت و كمبودها می كند، نباید انتظار سازندگی و درخشش داشت. خودتان به قیمت گوشت و مرغ و مایحتاج روزمره زندگی توجه كنید؛ باور كنید نمی گردد با نان و پنیر و چای شیرین، یك قهرمان را برای المپیك آماده كرد و از او انتظار مدال و درخشش داشت!
چاره این سیر نزولی چیست؟
همانطور كه گفتم حرف اول و آخر در همه چیز را پول می زند. ما تا زمانی كه نتوانیم به خوبی از ورزشكاران و قهرمانان حمایت مالی نماییم، هیچ آینده مطمئنی را پیش رو نخواهیم داشت. متأسفانه با همین وضعیت، همه از كشتی انتظار مدال دارند و هیچكس نمی داند همین ورزشكاران بی ادعا با حداقل امكانات تمرین می كنند و به قول معروف با سیلی صورت خودرا سرخ نگه می دارند.
پس شما چندان به آینده خوشبین نیستید؟
به هیچ عنوان چنین نظری ندارم؛ من به واقعیت های كشتی اشاره كردم و معتقدم هر مدیری اگر ابزار كار نداشته باشد در كوتاه مدت به مشكل بر خواهد خورد. من امیدوارم رئیس بعدی بتواند از حمایت های همه جانبه مالی متولیان ورزش برخوردار باشد و بتواند با ارتباطات و توان مطلوب، زمینه حضور اسپانسرهای مالی را هم در كشتی مهیا كند. مطمئناً اگر این چنین باشد می توان به روزهای طلایی و درخشان آینده امیدوار بود و در غیر این صورت بعید می دانم رئیس بعدی بتواند با دست خالی از پس انبوه مشكلات بر آید.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب